Geschiedenis van de zwembroek

Er wordt al gezwommen zolang de mensheid bestaat. Niet alleen om je hachje te kunnen redden als je onverhoopt in het water viel, maar ook puur voor het plezier. Maar hoe zwom men dan in vroegere tijden. Werden er zwembroeken gedragen, of andere kledingstukken? Niks geen zwembroeken. Naakt!

Laten we bijvoorbeeld eens terug gaan naar de tijd van het Romeinse Rijk  (300v.Chr). Toen heerste er een cultuur van baden. En dat werd gedaan, niet in zwembroek, maar naakt. Of in toga, niet bepaald handig. Ook als we een grote stap in de tijd zetten, de. 19e eeuw, is naakt zwemmen nog steeds een vanzelfsprekendheid. Het recreatieve zwemmen bestond uit het zwemmen in de zee, zwembaden waren er nog niet. Mannen en vrouwen zwommen overigens niet door elkaar heen. Daar was iets op bedacht. Op de ene helft van het strand hadden de mannen-zonder-zwembroek hun plek, op de andere kant verbleven de vrouwen. Ook naakt.

De geschiedenis van de zwembroek begint zo rond 1850-1870. Dat weten we, omdat er uit die tijd (1869) een schilderij is van Frédérice Brazille waarop diverse badende mannen zijn afgebeeld in een zwemboxer. Inderdaad, het begon met de zwemboxer, de zwembroek met het pijpje. En ze zagen er direct al leuk uit, heel hip voor die tijd. Effen zwarte zwembroeken met een wit randje, streepmotieven, panterdessins, ze zijn allemaal te zien op betreffend schilderij! Toch werd er tot einde 19e eeuw nog steeds veelvuldig naakt gezwommen. In bepaalde 'duurdere' plaatsen kwam echter regelgeving over het dragen van zwembroeken. 

Ik zeg zwembroeken, maar ik bedoel natuurlijk badpakken. Nee, echt! Mannen zwommen in wollen badpakken. De zogenaamde zwemkostuums. Daarbij moet worden opgemerkt dat 'bruin zijn' niet bepaald gewild was in die tijd en dat verklaart een hoop. Bruin was voor arbeiders, dus de gegoede klasse was bleek. Dat had status. En dus waren zwembroeken badpakken, want stel je voor dat je bruin werd. Er werd overigens ook nog steeds gescheiden gezwommen.  Omdat er dus steeds meer in 'zwembroeken' en badpakken werd gezwommen ontstonden er logischerwijs ook bedrijven die zwemkleding gingen maken. Tot eind jaren 30 was het hoofdbestanddeel van de zwembroek nog steeds wol. Wol was ook niet hygiënisch. 

Totdat rond 1940 nylon werd ontdekt. 

 Het was ook rond die tijd dat een gebruinde huid 'in werd', ook in de betere milieus. En zo vond er een metamorfose plaats van het mannelijke badpak naar de zwemboxer (met verhoogde taille), zoals we hem nu kennen. De zwembroek werd daarna kleiner en kleiner, tot er in 1960 een zwembroek werd gemaakt door een Australisch bedrijfje: Speedo. Zij kwamen als eerste met de zwembroek met het hoog opgesneden pijpje. 

De zwemslip was geboren en bleek een groot succes.

In de 70'er jaren werden zwembroeken, geïnspireerd door de flowerpower, heel gekleurd. En zag je zowel zwemslips (vaak met brede zijkant) als zwemboxers (met een extra kort pijpje). Allemaal modellen die we nu retro-zwembroeken noemen, wij hebben er een hele afdeling van. 

De zwembroek was inmiddels een echt mode-item, als je een zwembroek kopen wilde ging je er voor winkelen. 

In de 90-er jaren was er wederom een ontwikkeling op zwembroek-gebied. Vanuit Amerika waaide de wijd zittende zwembroek over. De zwembroek die we nu kennen onder de naam zwemshort. Jarenlang zou dit de meest gedragen zwembroek zijn.

In de periode 2005-2010 was er echter weer sprake van een omkeer. De zwemboxer en de zwemslip won jaar op jaar aan populariteit bij jong en oud.

2020                                

De zwemslip en zwemboxer zie je ook weer vaker in het beeld verschijnen.

En er zijn steeds meer mannen die in badpak zwemmen en misschien nog wel veel meer die graag in een badpak zouden willen zwemmen, maar dit (nog) niet durven. Gelukkig is het mannenbadpak in opkomst. Trouwens, het wordt ook wel eens mankini genoemd, terwijl het toch echt om een badpak gaat. 

Hygiëne

Een ander belangrijk punt is hygiëne. Sinds de wijde modellen ook op straat kunnen worden gedragen en vele modellen ook broekzakken hebben waar vuil in gaat zitten, gebeurt het veelal dat mensen in het zwembad springen met de zwemshort die vies is geworden tijdens de reis, werk, spelen. Aangezien een strakke zwembroek bijna nooit alleen wordt gedragen, is deze ook minder blootgesteld aan bacteriën en andere viezigheid. Bovendien houdt strakke zwemkleding een stuk minder vuil vast, doordat het er moeilijk in kan worden getrokken en heeft geen broekzakken. Dit kan een voordeel zijn in het openwater en zwembaden.